Ни дня без спорта

Ни дня без спорта гэж оросын спортын сувгийн уриа ч гэх юм уу үг. Үнэн бөгөөд сайхан үг. Спортгүйгээр байж чаддаггүй хүн юм байгаан би уул нь. Тэгсэн энд ирээд бүтэн сар спортоос хөндийрөөд, сагс тоглодог хүн олддоггүй. Сагсны сайхан сайхан талбай байгаад байдаг, даанч хүн байдаггүй, надад бөмбөг байдаггүй.
Хэдэн өдөр гадуур явж спортын дэлгүүр хайлаа. Ганц олсонд нь бөмбөг гэхээр юм байдаггүй. Өөрсдийнх нь хувьд бол бөмбөг л дөө. Ямбий резинэн бөмбөгөө зарчих гээд үзээд байгаамаа. Нөгөө бөмбөгийг нь залж, хэзээ ийм бөмбөг байсан юм, энэ чинь хүүхдийн тоглоом, NBA гэж мэдэх үү гээл баахан бүлт үсэрч өглөө. Тэгсэн нөгөө нөхөр харин чамаас өөр NBA-ийн бөмбөг асуудаг хүн энд байхгүйм чинь би яахийн гээд учирлаж байнаа. Тэгээд нөгөө юу билээ дээ бурхан байхгүй бол буцахдаа юу залъя ч гэдэг билээ тэрэн шиг дээс аваад гардаг байгаа. Инээд ч хүрэх шиг. Тэгснээ орой нь байшингийнхаа дээвэр дээр гарчихсан учиргүй үсэрч энэ тэр.
Харин өнөөдөр хичээл тараад гарч явтал арьсан бөмбөг барьсан нөхөр харагддаг юм байна. Бөөн баяр орилоол гүйгээд очлоо. Тэгсэн харин бэлтгэл хийдэг тоглодог гэж байна. Дурны хонгио юм чинь тоглолгүй яахав. Тэгсэн нээрээ бас муу юмаа. Бас ч гэж сургуулийн баг магийн тоглогчид гээд байгаан уул нь. Гэхдээ яахав хамт тоглож болохоор л.
Хамгийн гоё нь намайг багтаа урьж байх юм. Тэгье, би тоглоё гэсэн чинь ямар их баярлаж байнаа. Монголын нийт оюутнаас олон оюутантай сургуулийн шигшээ багт орцон байж алахын биш биздээ...