Ингээд миний орос хэл дууслаа...

Би ч уул нь Монгол кино үзээд байдаггүй л дээ. Ер нь маш цөөхнийг үзэж байсан. Гэхдээ бүгдээрээ Сэрэлт гэж киног үзсэн байх, "ингээд миний мэдэх орос хэл дууслаа" гэдэг шиг миний толгой дахь юм ер нь дуусчихсан юм шиг байна. Эсвэл юу ч бодохоо байчихсан юм уу мэдэх юм алга. Хүн ер нь бясалгаж өөртэйгөө ярилцаж байвал их зүгээр юм шиг байгаамаа. Уул нь өөртэйгөө ярилцаад, тэрийгээ бичээд байдаг байсан чинь юу ч орж ирэхгүй байхыг бодоход больж л дээ. Эсвэл энэ юу ч хийхгүй ялзарч байгаагийн шинж байх. .
Миний хамгийн гэж хэлж болохоор найз маань ингэж хэлдэг юм: Идэхгүй бол баахгүй. Хүн ер нь уншихгүй бол юугаа бичихэв, бодохгүй бол юугаа ярихав дээ тэ? Ямар ёроолгүй сав байгаа биш, доторхийг нь гаргаад байхад дуусч л таараа.
Миний блогоор хааяа орж ирж уншдаг нэг хүнд, хэрвээ тэр и-мэйлийнх нь хаяг зөв бол уншсан л байх. Хариу ирээгүй болохоор мэдэхгүй юм. Толгой дахь юм маань дуусчихгүй бол бичээд л байна даа гэж бичсэн. Тэр хүнд одоо хэлэхэд хэлсэн тэр хязгаартаа хүрчихсэн юм шиг байна. Өнөөдөр одоо л энийгээ хүлээн зөвшөөрч бичиж байгаа болохоос сүүлийн хэдэн бичлэгээ харахад тодорхой л байх шиг байна даа.
Энэ хүрээд миний орос хэл дууслаа даа. "Орос" хэл ээ сайжруулаад, өөртэйгөө хамт хоёулхнаа сууж ярилцдаг болсныхоо дараа л юм бичихээс. Гэхдээ дараагийн бичлэг хэзээ ч байж магадгүй.
Блогтоо баяртай гэж хэлэхгүй ээ, яагаад гэвэл би блогтоо хайртай. Нүдэнд үзэгдэж гарт баригдахгүй зүйлийг хайрлаж болдоггүй гэж боддог байсан боловч блогийнхоо хүчээр тийм биш гэдгийг ойлгосон.
Ухаарал хайрласан болгоноо хайрлана
Уулзсан хүн бүрээ хүндэлнэ. Учир нь тэр бүгдийн нөлөөний үр дүн нь өнөөдрийн би юм шүү дээ. Өөрийгөө хайрлах хэрэгтэй, үгүй бол хэнийг ч юуг ч хайрлаж чадахгүй биз ээ...