Блог маань 1 нас хүрлээ

За энэ нэг блогийг нээгээд, блог хөтөлж эхлээд 1 жил болчихжээ. 1 жилийн хугацаа ч хурдан л өнгөрчихөж. Цаг хугацаа хэтэрхий хурдан өнгөрчихсөн байхаар нэг ийм үг санаанд ороод байдаг юм аа. Хором бүр мөлхдөг ч цаг хугацаа харвасан сум шиг өнгөрдөг.
Өмнө нь блог маягийн юм нэг форум дээр хөтөлдөг байсан юм. Тэгээд таньдаг хүмүүс, найз нар маань ерөөсөө нэг блог нээгээч гээд яг 1 жилийн өмнө блог нээж бичлэг хийж байжээ. Энэ хугацаанд юу болов? Юу өөрчлөгдөв?
Ямар ч байсан энэ блогоороо дамжуулаад цөөнгүй хүнд бодож санадаг зүйлээ хүргэчихэж, найз нар маань намайг улам сайн ойлгодог болж, би ч найз нарыгаа ойлгодог болжээ. Бүр их сонирхолтой нь намайг үзэн яддаг байсан зарим хүн хүндэлдэг болсон байх юм. Тэгж бодохоор бид амьдрал дээр бие биетэйгээ харьцаж байхдаа огт ойлголцож чаддаггүй ч юм шиг. Гэхдээ сонирхолтой нь яагаад их олон хүнтэй харьцах харьцаа маань их зөөлөрчихсөн юм болоо гэж бодоод сайн ойлгодоггүй юмаа.
Хариуг нь блогийнхоо бичлэгнүүдээс хайж үзлээ. Сүүлийн 2 өдөр бараг бүгдийг нь уншлаа. Нийтдээ блог маань 106 бичлэгтэй, энэ бичлэг маань 107 дахь нь. Бүх бичлэгт маань нэг л өнгө аяс байх шиг санагдлаа. Тэр нь өөрийгөө хайрлах. Тэгэхээр хүн гэдэг өөрийгөө л хайрладаг амьтан юм шиг. Тэгээд яг адилхан өөрийгөө хайрлаж чадаж байгаа нэгэнтэйгээ илүү ойлголцож чаддаг юм шиг.
Христийн шашинтнууд христийн шашинтнууддаа их хайртай байдаг, Муслимууд Муслимууддаа гэх мэтчилэн нэг шашин, нэг сургаал ном дагадаг хүмүүс бие биедээ их таатай ханддаг. Учир нь тэр хүмүүс нэг зүйлд итгэж, нэг зүйлийг дагадаг. Тэгээд тэр зүйл нь хамгийн чухал зүйл нь байдаг. Хаана ч хэн ч эрх ашгаараа нэгддэгтэй яг адил. Тэр тусмаа бурханд итгэдэггүй шашин шүтдэггүй атейст, агностик хүмүүс нэгддэг шиг, ямар шашных байх нь хамаагүй шашин шүтдэг хүмүүс бас нэгдэх нь бий.
Яг л Ганц хүн айл болдоггүй, ганц мод гал болдоггүй гэдэг үгтэй адилхан. Хэн ч ганцаараа байхыг хүсдэггүй, үргэлж коллективизм хэрэгтэй байдаг. Үүний тулд ямар нэг ижил эрх ашигтай байх хэрэгтэй. Ижил бурханд итгэдэг, ижил спортын баг дэмждэг, ижил үзэл сурталтай, ижилхэн мэргэжилтэй гэх мэтчилэн хүмүүс маш олон зүйлээр бие биетэйгээ нэгдэж нийлдэг. Заримдаа энэ бүхэн нь хүн гэж бие зүйлийг хэтэрхий сул дорой болгоод байгаа ч юм шиг. Яагаад энэ хүмүүс БИ гэдэг статустайгаар өөрийгөө, бас бусдыг хүндэлж амьдарч болдоггүй юм бол? Яагаад заавал ТЭР гэж ямар нэг юмны доор нэгддэг юм бол? Яагаад яагаад?
Заримдаа хүмүүсийн ямар нэг бүлгэм үүсгэж уулзалдах, тэр тусмаа ямар нэг байгууллагын байж байгааг харахаар хүртэл нэг тийм юм ажиглагдана. Зүгээр л нэг айл гэр болж тоглож байгаам шиг. Тэр дотроо удчихсан хүмүүс нь бүр уусаад "дүр"-дээ орчихсон. ТЭР зүйл нь байхгүй болоход тэр хүн өөрөө хэн ч биш болохоор тэгтлээ уусчихсан. Тэгээд тэрийгээ хэтэрхий сайн мэдэж байгаам шиг нөгөө ТЭРийгээ байдаг бүхнээрээ хамгаална, фанатик маягаар түүнийхээ "тусгаар тогтнол"-ын төлөө зүтгэнэ. Хаана ч бие хүнээрээ явж байх чадал байхгүй болохоор тэгдэг юм болов уу?
Хүн гэр бүл төрөл төрөгсдөө фанатик байдлаар хамгаалж хайрлаж болно. Учир нь ТЭР бол гэр бүл, учир нь хүссэн хүсээгүй ТЭДний судсаар миний цус гүйж байгаа. Гэтэл ямар нэг дуртай юмаараа нэгдээд түүнийхээ төлөө үхэн хатан тэмцэх юм?
Магадгүй үзэл суртал гэж ямар хүчтэй болохыг харуулж байгаа л байх. Бурхан өөрийн хүү Есүс Христийг хамгаалалгүй үхүүлсэнтэй адил...